- چرا می‌نویسی؟
- با نوشتن افکارم رو نظم می‌دم.
- تنها دلیلت همینه؟
- آره. نمی‌دونم. شایدم نه. اما در حین همین نظم دادن ذهنی گاها فکرای تازه و جالبی هم به ذهنم خطور می‌کنه.
- اگه این‌قدر دلایلت شخصیه، چرا اصلا توی وبلاگ می‌نویسی؟
- اینکه بدونم ممکنه توسط کس دیگه‌ای هم خونده بشه، مجبورم می‌کنه چندین بار بازخوانیش کنم و علاوه بر خوانا شدنش، به اجبار مسئله چندین بار توی ذهنم حلاجی میشه و صحت توالیش مورد بازنگری قرار می‌گیره.
- پس چرا همیشه نیم‌نگاهی هم به تعداد بازدید نوشته‌ها داری؟
- اوووم. شاید دنبال تایید شدن افکارم هستم.
- پس چرا نظرات رو بستی؟
- شاید چون نگرانم که افکارم تایید نشه. شایدم جنبه نظر مخالف رو ندارم. شایدم از توضیح بعضی واضحات متنفرم.
- یعنی ممکن نیست یه ژست انزواطلبی باشه؟
- ممکنه.
- یا ممکن نیست شونه خالی کردن از بار مسئولیت هر نوشته در مقابل مخاطب باشه؟
- خیلی ممکنه. یا شایدم حوصله جواب دادن به سوالات مربوط به دلایل حذف وبلاگ قبلیم رو ندارم.
- همین؟
- ببین کلا نظر چه داده بشه و چه داده نشه، ضرره. اگه تایید بشی توهم برت می‌داره؛ اگرم تایید نشی خودزنی می‌کنی. اگرم کلا نظر نگیری، احساس حقارت می‌کنی.
- ولش کن. برگردیم به همون موضوع نوشتن. گفتی واسه نظم دادن به افکارت می‌نویسی. پس چرا بعضی از نوشته‌ها انگار مخاطبش کسی غیر خودته؟ انگار حالت نصیحت یا تدریس داره.
- نمی‌دونم. حق با توئه. ولی به محض اینکه متوجه این جور نوشته‌ها بشم، پاکشون می‌کنم. مگر اینکه مطلبی رو بعد اون فرستاده باشم. در اون صورت امکان پاک کردنش نیست. چون نمی‌خوام توالی شماره نوشته‌ها از بین بره.
- حالا چرا آدرس اینجا رو به کسی نمی‌دی؟ نظرات که بسته است. از چی می‌ترسی؟
- از اینکه معلوم نیست اینجا چندوقت دووم بیاره. آدما دنبال چیزای بادوومند، نه چیزایی که ندونند میشه بهش اعتماد کرد یا نه.
- یعنی از این خجالت نمی‌کشی که بی‌خدافظی رفتی، حالا بیای بگی سلام من اومدم؟
- خب اینم هست. ولی من همیشه معتقدم اونی که می‌ره باید یهو بره. کلا مقدمه‌چینی برای رفتن رو درک نمی‌کنم. به نظرم موضوع رو سخت‌تر و بدتر می‌کنه. همینم که هی بیای بگی می‌خوام برم و همه بیاند بگند نه تو رو خدا نرو، بعد چندبار دیگه مسئله رو لوث می‌کنه. اون‌وقت دیگه بقیه فکر می‌کنند داری عشوه شتری میای. کسی حتی از ذهنشم نمی‌گذره که واقعا می‌خواستی بری ولی دلت نیومده نفسشون رو شهید کنی و به همین خاطر موندی.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت