۴۴

یه سوال هست که هر وقت دکمه انتشار رو می‌زنم از خودم می‌پرسم و هیچ جوابی براش ندارم: اینکه می‌خوام خونده بشم یا نه؟! واقعا نمی‌دونم. به خاطر همین تاحالا کسی رو از اینجا خبردار نکردم. چون یه احساس دوگانه دارم: از یه طرف اون احساس بلاگریم دلش پر می‌کشه که نوشته‌هاش خونده بشه و بازخورد بگیره؛ و از طرف دیگه دوست ندارم خواننده داشتن زیاد جلوی نوشتن بعضی چیزا رو بگیره و یا اینکه بدفهمی بعضی از مخاطبا از نوشته‌ام باعث سرخوردگیم بشه. اینکه اصلا چرا همچین چیز چرتی نوشتم که چنین برداشت پرتی ازش شده. اینکه فهمیده نشم به شدت حالم رو بد می‌کنه و اجازه ادامه نوشتن بهم نمیده. از طرف دیگه هم پرمخاطب بودن و کم بازخورد گرفتن بازم سرخوردم می‌کنه. چون احساس می‌کنم چیز بی‌ارزشی نوشتم که این همه مخاطب خوندند و نظری درباره‌اش نداشتند. شاید این از شخصیت مهرطلبم نشئت بگیره. نمی‌دونم. ولی می‌دونم این حس وجود داره و تاثیر زیادی روی انگیزه‌ام برای ادامه نوشتن می‌ذاره.