ما جزو قوی‌ترین و منعطف‌ترین و البته مخرب‌ترین گونه‌های روی زمینیم. تنها یه گونه دیگه هست که از ما قوی‌تر و منعطف‌تر و مخرب‌تره (البته واسه ما مخربه، نه طبیعت) و اونم ویروسه. به همین خاطر در هر فرصتی که به دست میاره، سعی می‌کنه بیشترین انتقام ممکن رو ازمون بگیره. انتقام همه اون گونه‌هایی که سلاخی یا منقرض کردیم، همه اون گونه‌هایی که واسه تفریح شکار کردیم، همه اون گونه‌هایی که به خاطر پوست یا شاخشون کشتیم، همه اون گونه‌هایی که روشون آزمایشات بی‌رحمانه انجام دادیم، همه اون گونه‌های گیاهی که سوزوندیم، همه اون گونه‌هایی که سهم غذاشون رو ما خوردیم، همه اون گونه‌هایی که زیستگاهشون رو کوچیک و کوچیک‌تر کردیم، همه اون گونه‌هایی که به خاطر خوردن زباله‌های ما مردند، همه اون گونه‌هایی که به خاطر سمپاشی‌های ما در نطفه خفه شدند، همه اون گونه‌هایی که اصلاح ژنتیکی شدند، همه اون گونه‌هایی که توی باغ‌وحشا و آکواریوما و قفسا کشته شدند، همه اون هزاران گونه‌‌ای که به خاطر حرص ما با برق یا سم یا پسابای صنعتی کشته شدند.
باید دید گونه ما تا کجا طاقت میاره و از اینکه برخوردی دقیقا مثل خودش باهاش بشه، می‌تونه باهاش کنار بیاد؟!
درباره این سایت